نمیدونم از کجا شروع کنم و چه شکلی حرف دلم رو بیان

کنم اما امروز وقتی فیلم ضرب وشتم جوانی  که قصد

جمع کردن عکس حضرت خمینی کبیر رو از کف خیابون داشته

توسط اراذل اجاره ای و فتنه گر در نسیم آن لاین دیدم

از این همه پلشتی حالم بد شد.

عزیزی که بیش از هفتاد بهار رو دیده و اتفاقی در کنار

من صحنه رو می دید به شدت منقلب شده و اشک میریخت.

به همه صحنه گردانان این بازی میگویم اگر یک جو غیرت و تعصب

ملی هم که داشتید- دین پیشکش - اوضاع به از این بود.

چقدر از این سرمایه ها باید بسوزه تا آدم بشید؟

قدیم وقتی زخمی عفونی می شد و چرک می کرد چون وسایل

جراحی نبود محل زخم را با آهن گداخته داغ میکردند که

اصطلاحا به آن (کی) میگفتند، بقول حافظ شیراز:

علاج کی کنمت کاخرالدوا«الکی».