نقل است جوانی از بن باز مفتی سلفی سعودی که نابینا بود و از سردمداران قائلین تفسیر به ظاهر آیات شریفه قرآن، درباره ی آیه 72 سوره اسراء پرسید: شما که قائل به ظواهر آیات هستید، پس معنای این آیه طبق نظر شما این است که هرکه در دنیا نابینا بود و از نعمت بینایی محروم، در آخرت نیز کور و نابینا محشور خواهد شد؟ می گویند بن باز سر به زیر افکنده و جوابی نداشت که بدهد.
«وَ مَنْ کانَ فی هذِهِ أَعْمى فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمى وَ أَضَلُّ سَبیلاً» (اسراء/72)
بموجب این آیه شریفه کوردلی و کور باطنی در این دنیا موجبات نابینایی در عالم آخرت خواهد بود، بر خلاف تفکرات سطحی نگر و ظاهر بین که تلاش دارند از اسلام و تعلیمات عالی آن فقط سیمایی ظاهری و قشری و خشن ارائه دهند، علمای ربانی و راستین بر این قائلند که این آیه شریفه به مقتضای سیاق و آیات قبل و بعد به مساله عدم بصیرت و ندیدن حقایق در دنیا و آخرت می پردازد.
عالم عامل و مفسر کبیر قرآن مرحوم علامه طباطبایی اعلی الله مقامه الشریف در تفسیر گرانسنگ المیزان در ذیل این آیه با توجه به آیات قبل این جمله را می فرمایند: هرکس در این نشئه یعنی زندگی دنیا، امام حق را نشناسد و از او پیروی نکند در سرای آخرت راه به رستگاری نخواهد یافت و آمرزش الهی را نخواهد دید.
آری این است همان تیزبینی و نازک اندیشی که در سایه عمل به دستورات الهی و داشتن ورع و پرهیزکاری، انسان را به فهم هرچه صحیحتر کلام نورانی پروردگار متعال نزدیک و نزدیک تر می کند.
اطاعت از ولی و امام حق، اطاعت از رسول خدا(ص) است و در نهایت اطاعت از حضرت حق جل و علا است و این رمز موفقیت کسانی است که دین و تعلیمات آنرا دُرست فهمیده و در این مسیر ایستادگی کرده و از انحرافات و کج رویها و کج فکریها برحذر باشند تا با روشن بینی و بصیرت در این دنیا یعنی شناخت و تبعیت از امام حق به فلاح و رستگاری در سرای آخرت دست یابند.
طوبی لهم و حُسن مأب...
