شاید بسیاری نوشتن این این مطلب را دیرهنگام بدانند، اما بنا به دلایلی

که برخی را یادآور خواهم شد این یادداشت را می نویسم.

اما اصل مطلب پس از تماشای فیلم فاخر« طلا و مس » و با توجه به

پخش این فیلم در شبکه نمایش خانگی و بهره مند شدن قشر وسیعی

از جامعه از دیدن آن (که کم هم نیستند کسانی که ترجیح می دهند

فیلمها را نه در سینما بلکه در خانه ببینند) به ذهنم آمد و آن مطلب این

است که به عنوان یک طلبه بسیار خوشحال شدم از دیدن چنین فیلمی

در عرصه سینمای انقلاب اسلامی، به چند دلیل...

یکم: انسان وقتی این تک جرقه های ناب را در سینمای کشور میبیند

بسیار امیدوار شده و پی می برد که این پتانسیل قوی در لایه های

درونی سینمای ایران وجود دارد و این همت مسئولین سینمایی را

می طلبد که آثاری از این دست بیشتر امکان بروز و ظهور بیابند.

دوم: زمانیکه این فیلم را به اتفاق خانواده تماشا کردم از اینهمه

ظرافت و دقت به وجد آمدم، شاید هیچکس به اندازه طلبه ها پی به

عمق ظرافتهای این فیلم نبرد.

یکی از دوستان روحانی برایم گفت که برای اولین بار فیلمی را دو مرتبه

دیدم و در طول مدت تماشای فیلم اشک ریختم.

ظرافتها و دقتهای فراوان و مثال زدنی که در این فیلم وجود دارد برای من

بعنوان یک طلبه ثابت کرد که دست اندرکاران آن قطعا با فضای زندگی

طلاب از نزدیک آشنایی داشته و آنرا کاملا لمس کرده اند والا چنین اثر

تاثیر گذاری خلق نمیشد، و این یعنی آنکه فاصله بین مردم و روحانی در

حال محو شدن است و این یک فرصت تاریخی است برای ساختن تمدنی

بر پایه دین و اخلاق.

صحنه هایی مثل پیچیدن عمامه، محدودیتهای مالی و اجتماعی طلاب،

(به لحاظ کسب هر نوع درآمدی ولو مباح) شکل روابط درون خانه یک روحانی

با اهل خانه ونیز مسائل درون مدرسه و... گوشه اندکی از این ظرافتهای

بکار رفته است.

سوم: مهمترین بخش پایان طلایی فیلم است که معجزه ایمان به خدای

قادر متعال و عشق و محبت الهی را که در اظهار محبت به نزدیکان و بندگان

خدا خصوصا نسبت به همسر جلوه می کند (که از تعالیم و سفارشات

اکید اسلام عزیز و ائمه طاهرین است) به شکل ملموس و محسوسی

به نمایش می گذارد و حقیقت آیه شریفه « ان مع العسر یسرا» را به

تصویر می کشد.

حرف آخر اینکه از زحمات سازندگان این فیلم با ارزش که اتفاقا خیلی هم

بی سر و صدا و جنجال(نسبت به برخی آثار که مدعی ارزشی بودن هستند)

این اثر ماندگار و پر ارزش را تحویل سینمای ایران دادند بعنوان عضو کوچکی

از جامعه طلاب و روحانیان قدردانی می نمایم و اذعان می کنم که دیدن

این فیلم قوت قلبی است برای همه کسانی که در راه حق و حقیقت و راستی

با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند که تماشای آنرا به همه آحاد جامعه

توصیه می کنم و امیدوارم بازهم شاهد آثار گرانسنگی از این دست در

سینمای کشور باشیم.

ازطلا بودن به خود بالیده ایم         کیمیای عشق مس را زر نمود.